Achter het lachen en provoceren zit de man zelf. Te gast in "Chez Jordan" op 20 december 2024, Jean-Marie Bigard gaf een ongefilterd verslag van de grootte van zijn pensioen, praatte over zijn gevecht met alcoholisme en deelde een aantal zeldzame confidenties over zijn familie.
Ja, de komiek verdient nu tussen 6.000 en 7.000 euro pensioen per maandZe worstelt dagelijks met verslaving en kijkt openhartig naar haar familiebanden.
Een intieme kijk op een kunstenaar die nooit bang is geweest om zich open te stellen, zelfs niet over de meest gevoelige onderwerpen.
Jean-Marie Bigard: een leven op het podium, een "comfortabel" pensioen maar ver van de miljoenen
Het beeld dat we vaak hebben van succesvolle komieken is dat van een gouden leven, waarin de miljoenen die op het podium verdiend worden een vredig pensioen garanderen. Maar de realiteit die ik ontdekte - en die Jean-Marie Bigard zelf onthulde - is heel anders.
Na tientallen jaren heel Frankrijk aan het lachen te hebben gemaakt, sta ik nu op een kruispunt. pensioen van €6.000 tot €7.000 per maand. Het lijkt misschien veel geld, maar vergeleken met wat ik op het hoogtepunt van mijn carrière verdiende, is het nog steeds bescheiden.
Waarom is mijn pensioen niet wat mensen denken dat het is?
Veel mensen denken dat de pensioenen van artiesten in verhouding staan tot hun roem. Het Franse systeem maakt echter een duidelijk onderscheid tussen copyright eenvoudige artiestenvergoedingen. Als ik mijn eigen sketches niet had geschreven, was mijn pensioen gedaald tot minder dan 3.000 euro per maand.
Dankzij mijn status als auteur kan ik profiteren van een aanzienlijk extra inkomen. Ik weet nog dat ik tegen Jordan zei: "Weet je waarom ik een comfortabel pensioen heb? Omdat ik de auteur ben van mijn schetsen.
De bitterheid van een "drukkend" belastingstelsel
Het zou oneerlijk zijn om te zeggen dat ik niet van het leven heb genoten. Maar ik voel wel een zekere bitterheid over de manier waarop de Frans belastingstelsel mijn inkomen afgetapt.
"Uitgeperst als een citroen" is de uitdrukking die in me opkomt. Na het genereren van miljoenen heb ik uiteindelijk niet zoveel meer over. Ik heb nooit geïnvesteerd in jachten of villa's op eilanden. Ik huur en moest zelfs uit een grotere woning verhuizen toen mijn inkomen daalde.
Dan besef je dat 50 m² meer of minder het verschil maakt in je dagelijkse leven.
Mijn strijd tegen alcohol: tussen terugval en belofte
Praten over mijn alcoholverslaving is voor mij nooit een taboe geweest. Integendeel, ik heb altijd gedacht dat erover praten andere mensen kon helpen om niet in dezelfde valkuilen te trappen. Op de set van "Chez Jordan" sprak ik openhartig over mijn reis, mijn terugvallen en de belofte die ik mijn vrouw Lola Marois had gedaan.
"Ik heb herontdekt..."de realiteit van verslaving
Een paar jaar geleden lukte het me om een jaar lang geen alcohol te drinken. Maar, zoals veel mensen, dacht ik dat ik wel 'nog één drankje' kon gebruiken. Fatale fout.
Een glas tijdens de lunch, een glas 's avonds... en al snel nemen de hoeveelheden toe. Ik realiseerde me, zoals mijn vriend Renaud altijd zei, dat voor een alcoholist "één glas te veel is, twaalf te weinig". Deze zin alleen al vat de valkuil van verslaving samen.
De belofte aan Lola: stop voor de liefde
Aan het begin van 2025 nam ik me voor om te stoppen met drinken, voor mezelf, maar vooral voor Lola. Ik beloofde haar: "Schat, ik stop op 2 januari". Het zal mijn grootste geschenk aan haar zijn.
Ik doe deze belofte als een publieke toezegging, omdat ik weet dat je woord geven aan degenen van wie je houdt vaak de sterkste motivator is.
Achter de schermen van een dagelijkse strijd
Leven met alcoholisme betekent leven met voortdurende verleiding. Ik heb avonden gekend waarop het verlangen om te drinken sterker was dan al het andere, ochtenden waarop schaamte en schuldgevoelens de overhand namen.
Maar ik heb ook de trots gekend dat ik mijn mannetje stond, dat ik helder wakker werd en dat ik de trots in de ogen van mijn vrouw en kinderen zag. Deze strijd is nooit gewonnen, hij wordt elke dag opnieuw gevoerd.
Mijn familie, mijn ankerplaats: vertrouwelijkheden over mijn kinderen en mijn ex-vrouw
Ik sta bekend om mijn grappen en uitbarstingen, maar zelden om mijn bescheidenheid als het om mijn familie gaat. En toch heb ik er in Jordanië mee ingestemd om een aantal zeer persoonlijke aspecten van mijn leven als vader en ex-man te onthullen.
Sacha, mijn zoon in Brazilië: afstand en pijn
Mijn oudste zoon, Sacha, woont in Brazilië met zijn moeder, mijn ex-vrouw Claudia. Over hem praten is altijd een beetje pijnlijk, omdat de afstand de banden brozer maakt. Ik reis alleen eerste klas - anders reis ik niet - en een retourtje Brazilië kost tussen de €5.000 en €6.000. Dat is best veel. Dat is best veel.
Maar mijn zoon zien opgroeien, Frans zien spreken zoals ik zijn moeder had beloofd, dat is onbetaalbaar.
"Het is een beetje pijnlijk voor me om erover te praten, omdat ik op dit moment [niet echt] iets van hem heb gehoord," vertrouwde ik Jordan toe.
Mijn tweeling Bella en Jules: een trotse vader
Lola en ik kregen een tweeling, Bella en Jules. Zij geven me de kracht om door te gaan, zelfs als het leven me een onverwachte bal toewerpt. Sacha vraagt me vaak naar zijn broer en zus. Ik koester de foto's van de momenten waarop mijn drie kinderen samen waren. Ze zijn mijn drie liefdes, mijn anker in het leven.
Transmissie, sterker dan alles
Ik heb mijn kinderen altijd de smaak van vrijheid en openhartigheid willen doorgeven, maar ook respect voor anderen. Zelfs van een afstand probeer ik een aanwezige vader te zijn, om hen te laten zien dat ik er, ondanks mijn tekortkomingen, nog steeds voor hen ben. Familie is wat overblijft als al het andere faalt.
Geld, roem en de nasleep: wat ik heb geleerd
Een "comfortabel" pensioen, maar geen "gouden" pensioen
Ja, mijn pensioen is comfortabel, maar dat heeft niets te maken met de bedragen die ik heb kunnen verdienen. Ik heb geld zien komen en gaan, maar het is net zo snel verdwenen als het gekomen is. Tussen de fiscus, de schulden, de ups en downs van het leven, is alles wat overblijft het essentiële: een passie voor het podium, de liefde van mijn familie en de wetenschap dat ik intens geleefd heb.
De nederigheid van de nasleep
Tegenwoordig leef ik bescheidener. Ik ben verhuisd van een grote flat naar een kleinere. Ik bezit niets luxueus. Maar ik ben rijk aan andere dingen: herinneringen, ontmoetingen, uitbarstingen van lachen gedeeld met het publiek. Ik ben trots op deze nederigheid. Het stelt me in staat trouw te blijven aan mezelf.
Het verlangen om door te gaan
Ondanks alles heb ik mijn laatste woord nog niet gezegd. Humor blijft mijn passie, mijn drijfveer. Zolang ik de kracht heb om het podium op te gaan, zal ik dat doen. Niet voor het geld, maar voor het plezier om het te delen, mensen aan het lachen te maken, het door te geven. Want uiteindelijk is dat mijn echte rijkdom.
Conclusie: achter de komiek, de man
Wat ik met Jordan wilde delen was de waarheid van een man die achter zijn roem en provocatie gebreken en pijn verbergt, maar ook een immens vermogen om lief te hebben en te vechten. Mijn pensioenmijn strijd tegen alcoholmijn onthullingen over de familieHet maakt allemaal deel uit van mij.
En als mijn getuigenis mensen kan helpen, inspireren of gewoon aan het denken kan zetten, dan heb ik veel meer bereikt dan alleen een carrière op het podium.
Fotocredit voor headerafbeelding : Alain Zirah, Creative Commons Naamsvermelding 2.0 Algemeen.
